Rok po odchudzaniu, co dalej i przepis na fit bezglutenowe gofry

Rok temu w marcu opublikowałam wpis opisujący moje początki odchudzania, gdzie od wzięcia się za siebie byłam niecałe 3 kg na minusie. Potem w lipcu byłam 7 kg do tyłu, a w grudniu waga pokazała 50 kg. A teraz, kwartał po ostatnim wpisie jak to wygląda?

Kilogramy

Waga niedawno pokazała 49,7 kg - jeszcze tylko kilogram do mojego celu! Już teraz widzę, że brzuch jest płaski prawie cały dzień, a jak siedzę to mam mikro oponkę, ale ciut więcej boczków. Myślę, że te wspomniane 48 kg będzie satysfakcjonujące.

Ostatnio wspominałam facetowi, że nie mogę się doczekać aż waga pokaże te 48 kg. A on, niczym coach, zapytał: a co się stanie jak już będziesz ważyła 48 kg? Zaczniesz inaczej jeść? Ja na to: nie, ale kupię sobie wymarzone spodnie, bo gdy byłam w gimbazie to nie mogłam takich mieć, a teraz stać mnie na to, aby kupić sobie spodnie za 3 stówy! No i osiągnę cel, bo mi ciąży w głowie nie zamknięty temat, a nie lubię tego.

Ćwiczenia

W połowie stycznia zmobilizowałam się po prawie półrocznej przerwie i ćwiczyłam regularnie przez miesiąc, po 4-5x w tygodniu. Wioślarz, treningi z Mel B, aż mi się pośladki podniosły. Jednak podczas robienia pompek (nienawidzę ich i już nigdy żadnej nie zrobię!) uszkodziłam sobie bark. Nie mocno, mogłam funkcjonować, ruszać ręka, ale jak rozkładałam ręce to mi coś przeskakiwało. To była moja wymówka do ćwiczeń. 


Jestem prawdziwie kanapowym człowiekiem. Brak boczków jest dla mnie osiągnięciem, nie aspiruje do kaloryfera na brzuchu. Teraz jest już prawie dobrze: ciało jest smukłe, pomarańczowa skóra widoczna jak mocno ścinę skórę, ale do ćwiczeń mnie nie ciągnie. Jak przyjdzie prawdziwa wiosna to zaczną się spacery po 1,5-2 h, nogi się ujędrnią, pokażą łydki, ale póki co nie zamierzam wracać do ćwiczeń. Po prostu mi się teraz nie chce. 

Przy okazji ćwiczeń chciałabym też napisać o pewnej odchudzeniowej prawdzie, która krąży po świecie. Otóż tak, zgadzam się, że kilogramy to nie wszystko. Że osoba szczupła-umięśniona będzie ważyła więcej o szczupłej po prostu.  Ale osoba, która sobie macha nóżkami z Mel B, polata trochę na bieżni, tak wiecie, 3 razy w tygodniu po godzince w maksie nie buduje aż tak odczuwalnej masy mięśniowej!  Więc jeżeli trochę ćwiczysz, a waga ciągle stoi i denerwują Cię boczki to najprawdopodobniej nadal za dużo jesz lub jesz niewłaściwe rzeczy. 

Jedzenie

Nadal jem tak jak opisałam w poście jak schudłam 7 kg bez diety. Przyzwyczaiłam i polubiłam swoje inne odżywianie, bo tak naprawdę nie zmieniłam go diametralnie. Zamiast kanapki z masłem i serem jem kanapkę z twarożkiem i warzywami. Albo z pasztetową i keczupem, bo mam ostatnio parcie na mięso, organizm się domaga. Jem drugie śniadanie zamiast się głodzić do obiadu. Zazwyczaj jest to owsianka i owoc. Obiady jem normalne, ale nie tyle, aby się najeść jak dzika świnia w obierkach. W tym tygodniu mam żurek, a potem będą naleśniki z dżemem truskawkowym z Biedry.

Nadal zdarza mi się grzeszyć, podwieczorkiem lub kolacją, choć już się nauczyłam, że ciasto  zjedzone do 17 robi mniejsze zło niż zjedzone o 20. Jak czuje, że muszę to jem od razu, a nie walczę ze sobą, aby polegnąć później. Na zdjęciu tradycyjna drożdżówka mojej Mamity. Najlepsza ciepła z masełkiem, ale  w domu nie używam masła, więc jem solo i też jestem szczęśliwa. Mam zamrożonych jeszcze kilka kawałków i jestem przygotowana na słabsze chwile. Moją zdrową wersją kolacji są wafle ryżowe z twarożkiem lub owoce. Czymś pomiędzy słodkim szaleństwem a rozsądkiem są gofry z twarogu!

Przepis na fit gofry bezglutenowe

W ulubieńcach stycznia pisałam, że mam fazę na gofry. Spróbowałam wersję z kaszy jaglanej, ale to nie było to i już miałam zamiar porzucić szukanie wersji fit gofrów, ale poszukałam przepisu na gofry z twarogu. W mojej głowie miały smakować jak oponki z twarogu, ale smakują prawie jak normalne gofry! Są odrobinę wilgotne w środku, ale mega chrupiące na zewnątrz. Przepis podałam na Instagramie, ale podaję również tu:

Fit gofry bezglutenowe (składniki na jedną porcję, czyli 3-4 gofry)

• pół kostki chudego twarogu
• jajko
• 2 łyżki mleka (lub wody - w necie znalazłam również takie przepisy)
• 2 łyżki mąki - ja daję ziemniaczaną, dzięki temu gofry są chrupiące i nie flaczeją, no i sa glutenfree, zwykła mąka też się sprawdza
• pół łyżeczki sody oczyszczonej

Ja nie dodaję cukru do ciasta, bo nie lubię słodkich gofrów. Smażę na mniejszym fajerze w gofrownicy, bo potrzebują nieco więcej czasu na dojście do stanu gofrów, a jarają się szybciej niż klasyczne. Piekę zazwyczaj 4-4,5 minuty na 170 stopniach. Kilka osób pytało się czy można zamiast gofrów zrobić tego placki na patelni i otóż nie. Jedna z Was zrobiła i to był błąd, bo się spaliło, przywarło i to nie to. Jak będziesz szukać gofrownicy to patrz, aby miała minimum 1000 W, inaczej wyjdzie klops. 

W ogóle odkryłam przetwory z twarogu na nowo (pierogi leniwe!), bo samego np. na kanapce czy z warzywami nie tknę. Jestem z  teamu #francuskipiesek, a nie #zjemwszystko. 

Na koniec

Podsumowując moje żywieniowe 15 miesięcy: zrzuciłam 10 kg z mały hakiem, został mi jeden kilogram do zrzucenia. Przez te 15 miesięcy jadłam zdecydowanie mniej, ale nie chodziłam głodna, jadłam tradycyjne słodycze czy burgery. Jestem z siebie dumna, za kilogram będę jeszcze bardziej, a za rok jeszcze to już w ogóle, bo napiszę, że przez rok moja waga się nie zmieniła! Taki mam plan. 

Póki co mam nadzieję, że wrócę z postem o osiągnięciu wagi 48 kg wcześniej niż później. 

Jeżeli się odchudzasz: trzymam kciuki i zobaczysz: schudniesz! Jeżeli jest Ci dobrze w Twoim ciele to przybijam piątkę, bo mi też!